ادب و بی ادبی در آثار ادبیات داستانی نوشته شده برای نوجوانان فارسی زبان

پژوهش حاضر نظریه های ادب براون و لوینسون (1987)، مشهورترین نظریه ی ادب که بر اغلب پژوهش های تحلیلی و نظری در این زمینه تأثیر گذاشته است، و نظریه ی بی ادبیِ کالپپر (1996)، از پیشگامان نظریه ی بی ادبی، را به عنوان چارچوب نظری پژوهش برگزیده است تا به بررسی ادب و بی ادبی در رمان نوجوانان فارسی زبان بپردازد. این پژوهش تلاشی است در راستای پاسخ به اینکه در رمان های نوجوانان فارسی زبان، شخصیت ها در رمان های نوجوانان فارسی زبان در رفتارهای کلامی خود از استراتژی های ادب بیشتر استفاده می کنند یا از استراتژی های بی ادبی؟ رمان های برگزیده از بین رمان هایی انتخاب شده اند که در فاصله سال های 1391 ـ 1381 چاپ شده است. تألیفی بودن اثر، گفتگو محوربودن حوادث کلیدی آن، مورد تأیید بودن از سوی صاحب نظران در جشنواره ها، نقد و بررسی ها و نیز تعداد جوایز دریافتی و ... از معیارهای انتخاب این آثار است. نتایج حاصل از این پژوهش، بر اساس آزمون آماری خی دو، حاکی از آن است که در رمان های نوجوانان فارسی زبان، شخصیت ها هرچند در میان گروه همسالان از استراتژی های بی ادبی بیشتر استفاده می کنند، بطور کلی با اختلاف معنی داری از استراتژی های ادب، بیشتر از استراتژی های بی-ادبی استفاده می کنند.